Rozdział 28

Jeszcze do tego zaczęło mi się kręcić w głowie. Ale musiałam dokończyć misję. Jednak byłam bliska omdlenia.  Adrien krzyczał do mnie żebym już nic nie robiła bo już i tak wiele pomogłam. Nie mogłam się poddać. Objawy były coraz siliniejsze. Rozum mi mówił przestań, zrób to dla dobra dziecka a serce mi mówiło nie przestawaj, robisz to dla Paryża, całe miasto liczy na ciebie. Tym razem posłuchałam serca mimo że ledwo biegam. Zaatakowała super pływaka,  on upadł a ja zabrałam mu jego okulary pływackie. Po ich z niszczeniu wyleciał mały fioletowy motylek. Złapałam go w moje jojo. I po chwili nie był to fioletowy, a biały motylek. Jeszcze tylko Niezwykłą Biedronka i wszystko wróciło do normy. No oprócz jednego. Czułam się coraz słabiej. Poczułam ból, upadłam i chyba zemdlałam


Oczami Adriena
Podbiegł do mojej ukochanej.  Leżała na ziemi nie przyptomna.  Próbowałem ją obudzić, nic z tego. Nie wiedziałem co zrobić. Ale chyba było jedno wyjście. Schować się, zakończyć transformację  i zanieść ją do szpitala. No nie miałem innego wyboru musiałem to zrobić. Ukryłem się za budynkiem i zakończyłem transformację i moją, i Mari. Po chwili byliśmy normalni, jak najszybciej zaniósłem ją do szpitala do jej pokoju i wezwałem lekarza. Powiedzieli że podczas ciąży wzrost adrenaliny powoduje takie rzeczy. Więc nie mam się o co martwić bo podobno niedługo się obudzi. Potem jeszcze rozmawiałem z lekarzami in powiedzieli że jeśli wszystko dzisiaj będzie dobrze to jeszcze dziś wieczorem ją wypuszcza. Chciałbym zorganizować dla niej jaką super niespodziankę. Może zaproszę ją do kina albo do parku. Tego jeszcze nie wiem. Coś na pewno wymyślę.


Oczami Marinette
Gdzie ja jestem? Co się stało?  Nie jestem Biedronka ? Nie mogłam przypomnieć sobie co się stało. Jedne co pamiętam to ból, który był silny i nie do zniesienia. Do mojego pokoju wszedł lekarz coś mówił że dzisiaj prawdopodobnie wyjdę ze szpitala. Przekazał mi jeszcze jedną nie za dobrą wiadomość...


~LadyNoir