Rozdział 7

                                                        Rozdział 7
Obudziłam się w ciemnym pomieszczeniu gdy podeszły do mnie dwie zamaskowane kobiety. Uderzyły mnie i zaczęły mnie ranić. Krew lała się strumieniami. I potem znowu zemdlałam......
Obudziłam się sama w jakiejś piwnicy nie wiem co się stało. Na szczęście Tikki nic się nie stało.

Oczami Adriena
Marinette nie zjawiła się dziś w szkole. Było to dziwne ponieważ rozmawiałem z nią rano.
Zmartwiłem się. Po lekcjach poszedłem na policję i zgłosiłem zaginięcie. Powiedzieli że zacznął szukać kiedy nie znajdzie się po 24 godzinach. Więc zacząłem jej szukać sam. Poszukiwania zacząłem w mieście ale nic nie znalazłem. Teraz zostały mi poszukiwania w lesie. Jednak było już późno i wróciłem do domu. Cały czas myślałem co mogło się stać mojej kochanej Marinette. I po chwili myślenia zasnąłem.

Następnego dnia
Obudziłem się rozkojarzony. Nadal myślałem o Mari. Na szczęście była sobota i mogłem jej szukać cały dzień. Szybko zjadłem śniadanie i pobiegłem na policję. Powiedziałem że wczoraj zgłaszałem zaginięcie i że przeszukałem całe miasto. Więc trzeba przeszukać przedmieścia. Po jakiś kilku sekundach zajawiło się bardzo dużo policjantów z owczarkami niemieckimi. U boku najważniejszego z policjantów był najodważniejszy pies(suczka)-Fara. W trakcie poszukiwań przeszukaliśmy chyba wszystkie miejsca gdy Fara zaczęła nas ciągnąć do starego domu. Wbiegłem tam jak najszybciej i przeszukałem cały i zostało jeszcze jedno miejsce piwnica. Gdy zeszłem do piwnicy zobaczyłem straszny widok.

Oczami Marinette
Byłam przywiązana do jakiś belek a krew nadal ciekła. Już wręcz błagałam żeby ktoś mnie znalazł. Miałam nadzieję że Adrien mnie szuka. Wisząc tak już kilka godzin straciłam nadzieję że ktoś mnie znajdzie. W jednej chwili zobaczyłam Adriena ale byłam tak słaba że aż straciłam przytomność.

Oczami Adriena
Marinette wisiała przywiązana do tych belek chyba kilka godzin. Gdy do niej podszedłem ona straciła przytomność. Prawdopodobnie straciła dużo krwi. Jak najszybciej wezwałem pogotowie. Podbiegłem do Mari i odwiązałem ją. Próbowałem zatrzymać krwawienie ale nie udawało mi się. Po kilku minutach przyjechało pogotowie i zabrali ją. Gdy spytałem ich czy przeżyje powiedzieli że ostatnie godziny będą decydujące....

~LadyNoir
Za pomoc w tworzeniu dziękuje mojej najlepszej przyjaciółce.